ROOAAADTRRIIIPPP!

Hoihoi,

Deel 2 van het tweeluik en tegelijkertijd ook het laatste deel van deze reisblog. Ik ben inmiddels weer goed en wel een maandje op Nederlandse bodem en dat bevalt me heel erg goed. Ik kan heel erg genieten van alle kleine dingen die me eerder nooit opvielen of die ik me nooit eerder realiseerde; Nederland is ook best wel relaxed, best wel groen, heeft supermooie zonsondergangen en warme dagen. Om nog niet te spreken over de maan, de sterren en occasionally de planeten die je kunt zien vanuit je eigen tuin!

Inmiddels heb ik mijn eerste gesprek met een loopbaancoach achter de rug en begin ik maandag met een (bij)baantje om toch wat geld te verdienen. Het is een baantje in de sales in een jong bedrijf wat zich o.a. bezig houdt met leegstandsbeheer en transformatie. Toch een klein beetje in de planologische sfeer. Maar ik mag me bezighouden met het vullen van lege (studenten)kamers met nette mensen. Althans dit is mijn verwachting ;)

Mocht je je afvragen; waar woon je nu Sanne? Ik woon lekker thuis in de Brabantse bossen in het mooie Eerde. Met twee auto’s voor de deur, een fiets, de benenwagen en een OV-kaart kom ik overal waar ik wil zijn en red ik me prima hier! Ik ben rustig aan weer begonnen met waterpoloën en verder wandel en fiets ik veel. Niet verkeerd om zo de rest van het jaar te besteden dacht ik zo!

Goed, Townsville naar Cairns. Last but not least. Ik had in mijn roadtrip lonely planet (best thing ever, wauw!) gezien dat er een mooie detour was door heuvels en valleien met bijbehorende zijweggetjes en kleine dorpjes waar alleen locals komen. Op onze app vonden we een free camp aan een fresh water creek waar je in kom zwemmen. Super helder en heerlijk verfrissend water. Voelde me weer helemaal een met de natuur =)

De volgende dag reden we verder door de heuvels en na een paar watervallen en een goeie finishing touch door smalle bergweggetjes kwamen we aan in Cairns. We waren beide een beetje overwhelmed want dit was het dan, onze eindbestemming. Heel gek dat niet alleen de roadtrip, maar ook ons avontuur in Australië en nu (voorlopig) op zit. We hadden een hostel aanbevolen gekregen door Maalik, een van de roomies van room2 in Echuca, en daar gingen we heen. 12 dollar per nacht in plaats van de gebruikelijke 25 dollar was een warm welkom. Toen we de hoek omgingen naar onze kamer stond daar tot onze verassing Malo, een van de frenchies. Zij bleken ook in hetzelfde hostel te zitten met zijn zessen en de big party uit Echuca continued ;)

Heel leuk om zo weer mensen tegen te komen en eigenlijk gebeurt dat vaker dan je denkt. Als we afscheid nemen van mensen die gaan reizen zeg ik tegenwoordig altijd tot de volgende keer’ want het is bijna 50/50 dat je elkaar weer tegenkomt. Gisteren kwam ik een meisje tegen in een café en we keken elkaar aan, en na 10 minuten brainstormen kwamen we erachter dat ik haar voor het laatst had gezien in Manjimup, 1.5 jaar geleden!

Hier in Cairns is het tropisch warm en je kunt niet zwemmen in de zee want daar zitten krokodillen!! De oplossing die ze daar in Queensland voor gevonden hebben is public swimming pools direct naast de zee. Wat gaaf! Niet een 50 meter bad maar echt een lagoon als een soort subtropisch zwemparadijs. En ongeveer het hele grasveld eromheen is omringd door backpackers. Iedereen is door de grenssluitingen in de zuidelijke staten naar het noorden getrokken en rond deze tijd kwam iedereen ongeveer aan in Cairns waardoor het een van de backpackerhotspots van Australië was. We zaten dus met zijn zessen in hetzelfde hostel en diezelfde avond kwamen ook de franse dames terug van hun zoektocht naar farmwork. Die was helaas niet geslaagd en ze kwamen weer terug naar Cairns om van daaruit verder te zoeken. De volgende dag gingen we met 10 man lekker naar de lagoon en hebben we bijgekletst over onze reizen. Het diner (en trouwens ook de lunch) was elke dag een feest met de fransozen die natuurlijk bekend staan om hun kookkunsten. Het enige wat Mike en ik ongeveer mochten bijdragen was de afwas haha.

Op donderdag ging Mike naar huis en dat mochten we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Op Mikes laatste avond hebben we flink wat biertjes gedronken en mooie herinneringen opgehaald aan het laatste half jaar dat we elkaar kenden.

Na Mikes afscheid heb ik me met name bezig gehouden met het verkopen van de auto. En als ik daar niet mee bezig was, was ik te vinden in de lagoon. Daar kwam ik ook Erin en Hannah weer tegen. De meiden waarmee ik naar Magnetic Island was geweest (Erin kende ik ook nog uit Echuca). Ook werd er ’s avonds regelmatig lekker geborreld na een overheerlijk frans diner. Ook zijn we regelmatig met diegene die wilden op pad gegaan naar een waterval of naar een museum. Dit was vaak met Magdy en Malo, twee van de franse jongens die graag ook iets wilden doen overdag. De meiden en de andere mannen waren een beetje lui ;) In de omgeving van Cairns zijn ontelbare mooie watervallen en als je geluk hebt kun je ook nog zwemmen in een zogenoemde waterhole.

Als kers op de taart mocht ik ook nog met de franse mannen mee op een tweedaagse safari naar Cape Tribulation aka het paradijs op aarde. Cape Tribulation is onderdeel van het welbekende Daintree National Park; where the forest meets the reef. Het klinkt zoals het eruit ziet; slingerende weggetjes door de jungle met af en toe supermooie vergezichten over de oceaan. Cape Tribulation beach was een waar paradijs met het witste zand en een kraakheldere blauwe zee.
Zonnebaden deden we in de schaduw want het was te heet om in de zon te liggen! Na een nachtje kamperen op 10 meter afstand van het strand reden we terug via de slingerende weggetjes met links van ons een zonsondergang. Wat was ik graag nog langer gebleven, maar de vlucht naar huis stond al gepland. Cape Tribulation, Daintree NP en alles noordelijk van Cairns staat nu bovenaan mijn to see list als ik weer terug ben in Oz!

Cairns staat ook bekend om zijn bushparties. Omdat het zo’n dunbevolkt land is, zijn er veel plekken waar je de muziek zo hard kan zetten als je wil en er niemand is die dat ook maar in de verste verte kan horen. Het enige is dat je voor zoon feestje wel vaak een stukje moet rijden. Dit betekende dat je zoon 1.5 uur moest rijden om bij de feestlocatie, vaak toch in de middle of nowhere, te komen. Dit rijden deed je dan zo rond 10 uur, want het feest duurde tot in de vroege uurtjes. Je bleef dan daar ook vaak slapen in de auto of in een tentje en het leuke was dat je dan ’s ochtends pas zag op wat voor een mooie locatie je je bevond. Ik ben twee keer geweest (1 keer op mijn laatste avond in Australië) en twee keer ben ik wakker geworden op de meest afgelegen, prachtige plek aan een riviertje waar ik direct insprong. Om nog maar niet te spreken over de super heldere hemel ‘s nachts!

In mijn laatste week ben ik ook nog met Sabrina, mijn kamergenote, en drie anderen naar een waterval geweest. Een van de jongens, Pedro, had ook interesse in mijn auto dus leek het mij een tactisch idee om hem ook mee te vragen en hem te laten rijden naar de waterval. Dit viel in de smaak en na wat onderhandelen heeft hij uiteindelijk ook mijn auto gekocht. Omdat we (Ceci en ik) de auto ver onder de marktprijs hadden gekocht, kon ik nu flink wat winst maken op de auto en daarvan heb ik mijn vliegticket terug naar huis kunnen betalen!

Mijn laatste avond, de avond van de bushparty dus, waren er heel veel mensen uit het hostel en ook alle frenchies en Erin en Hannah, waardoor ik echt een top afscheid heb gehad van mijn twee jaar in Australië. Met als bijkomend voordeel dat ik zeker moe genoeg was om de hele vlucht naar huis lekker kon slapen. Dat ging prima want het vliegtuig was praktisch leeg tijdens beide vluchten!

Jongens dit was het, mijn blogs over mijn avonturen in Australië! Het verbaasd me nog steeds hoeveel mensen me hebben gevolgd. Ik weet natuurlijk niet wie dit ook echt leest maar over 50 mailadressen in de lijst had ik nooit verwacht!

Mocht je geïnteresseerd zijn in wat videomateriaal; Amanda heeft een aantal youtube videos gemaakt over onze roadtrip aan de eastcoast.

Deze vind je op:
https://www.youtube.com/channel/UCbDMuaCXpaVOX4_zXd07sXw

Dankjewel allemaal en tot snel!

Cheers, Sanne