I am in Manjimup, I'm looking for farmwork

Halleluja! Het is me gelukt! Ik heb een baan gevonden en wel als fulltime appelplukker! Ja ja, ik pluk niet alleen ‘gewoon’ appels, maar wel vijf verschillende soorten! En daar houd het enthousiasme wel ongeveer op haha! Nee hoor, het valt allemaal reuze mee, kan het zelfs leuk noemen =)

Momenteel zit ik in een cafétje in Manjimup, het dorp waar ik de komende maanden woon en werk. Het is een dorp met 4.200 inwoners verspreid over een gebied van 7000m2. Ter vergelijking, dat is net zo groot als Noord-Brabant en Limburg. On top of that is de dichtstbijzijnde stad (Perth), slechts 3,5 uur rijden.

Sanne is in de middle of nowhere beland, yup! Maar wat een chille plek en wat voel ik me hier thuis. Ik ben opgegroeid in een klein dorp, moest altijd minimaal een kwartier fietsen, naar alles, en hier voelt het hetzelfde als thuis. Met het kleine verschil van de dichtstbijzijnde stad dan.

Niet lang na mijn laatste blog besloot ik om, in plaats van boerderijen, working hostels te bellen. Zij regelen een baan voor je, zolang je bij hen in het hostel blijft. Alle working hostels zeggen hetzelfde; kom maar hierheen, dan regelen we wat voor je. Ja, dacht ik, maar wat als ze de boel oplichten? Zit ik daar in de middle of nowhere… Maar, zo gezegd zo gedaan en ik nam de bus naar Manjimup. Ik vewachtte een mini dorp met 1 mini supermarkt en misschien een mini cafeetje. Maar niks blijkt minder waar. Manjimup met haar 4000 inwoners is zowaar een regionaal centrum (!) en heeft zeker 2 winkelstraten, met 10 kleding winkels, 5 cafés, 2 supermarkten en nog een stel andere winkels.

De koffie smaakt goed en ik kijk elke week uit om in het weekend weer naar het dorp te fietsen (slechts 10km) en mezelf te trakteren op een heerlijke lunch. Want doordeweeks is het een vast stramien. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen zich een voorstelling kan maken van het leven als appelplukker dus ik heb hieronder een poging gedaan het te beschrijven:

06.05: tijd om op te staan! (was 05.35 maar we beginnen sinds de zon later opkomt wat later met werk)
06.30: ontbijt en toast klaarmaken voor tijdens de ‘smoko’ (kleine pauze om 10.00 om een sigaretje te ‘smoken’, of om in mijn geval een bammetje met nutella of zelfgemaakte speculoos te eten)
07.00: in de auto naar werk. Onderweg moeten we goed opletten voor kangaroos want die zijn het meest actief met zonsopgang en zonsondergang. Elke dag dus een gratis bezoekje van de kangaroos. Gelukkig zitten ze altijd op dezelfde plek dus kunnen we op tijd remmen!
07.30: aan het werk! Plukken die appels! Goed opletten, want niet alle appels mogen in de bak! Niet te klein, niet rot, netjes plukken met steeltjes eraan, niet te hard in de buidel gooien want dan krijgen ze butsen en rustig je buidel legen in de grote bak. Jaja, niet zomaar een klusje hoor!
10.00: smoko
13.00: lunch
16.00: klaar met werken! Als ik geluk heb rijd er iemand na het werk naar het dorp om inkopen te doen. Zo niet heb ik daar 2x per week de kans voor met het taxibusje van het werk. Vooraf een boodschappenlijstje maken dus!
17.00: sportkleren aan en naar de gym! Al een tijdje geen waterpolo meer voor Sanne en om geen dikke kont te krijgen ben ik elke dag in de sportschool te vinden. 20 minuutjes op de crosstrainer en daarna een half uurtje strechen (die buidel weegt zoon 20 kilo!).
18.00: douchen en eten klaar maken
19.00: koken voor de lunch voor de 2 dagen erna
20.00: chillen op de bank bij de kachel of een potje poolen. Het hostel heeft geen verwarming dus de kachel is geen overbodige luxe. En wel gezellig zo met zijn allen.
21.00: bedtijd, morgen weer vroeg op!

En herhaal dat 13 weken lang en Sanne mag een tweede jaar blijven!

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het heel gezellig vind in het hostel en ik het helemaal niet erg vind om in het hostel en hier in de middle of nowhere te verblijven. Tijdens het werk is het lekker rustig en je kan best goed nadenken over dingen. Dat is best relaxed maar soms ook wel confronterend. Gelukkig pluk je altijd met een buddy en met een beetje geluk staat er iemand met een speaker in je buurt zodat je wat muziek kunt luisteren. Verder komt de baas af en toe langs en helpt ons met plukken. Zeker interessant (en gezellig) want ik vind het leuk om te horen hoe het leven als local er hier aan toe gaat.

Ik houd het hier nog wel een tijdje vol dus. En bedenk je de volgende keer dat je een appel eet: elke appel is hand geplukt, misschien wel door Sanne in Australië!

p.s. geen foto’s bij de blog want het internet is te langzaam om ook maar iets met pixels te uploaden :p

Bonus voor het uitlezen van mijn blog:
https://www.youtube.com/watch?v=ITjjbPT-QFU

Een liedje geschreven door mede-farmworkers over het leven in Manjimup. Ik moet zeggen; quite accurate hahaha!