ROOAAADTRRIIIPPP!

Haai haai, een nieuwe blog en deze keer is het deel 1 van 2, want veel tekst. Op 23 augustus vlieg ik naar huis en die dag komt snel dichterbij. Wat heb ik veel gedaan afgelopen zes weken! Mijn vorige blog eindigde met farmwork en dat voelt als een eeuwigheid geleden. Terugkijkend heb ik de beste beslissing gemaakt om op roadtrip te gaan met de meiden en volle bak heb kunnen genieten van mijn laatste zes weken in Australië!

Okidoki, ik spoel even terug naar juni. Een aantal weken geleden heb ik besloten om Victoria en mijn farmwork (wat op dat moment stil lag) te verlaten omdat de grens dichtging en de state wilde verlaten omdat ik anders vast zou komen te zitten in Victoria. Dit is achteraf een hele goede keuze geweest want Victoria heeft de meeste covid gevallen en -doden sinds het hoogtepunt in maart en het ziet er niet naar uit dat het heel snel veel beter wordt. Die keuze betekende ook dat ik mijn farmwork dagen niet zou halen want ik had nog 6 weken over op dat moment en 4 weken farmwork te doen. En in die 6 weken zou ik dan een plek moeten vinden en ongeveer direct full time werk vinden om mijn dagen te halen. En dan zou ik niet echt meer kunnen reizen.

Dat reizen gaf de doorslag om mijn farmwork te laten voor wat het was en ik ben richting Sydney gaan reizen om Amanda en Amber op te zoeken. Zij hadden het hostel in Echuca een maand eerder verlaten en waren in Sydney op zoek naar een baan. Dit lukte niet echt en onze wegen leken samen te komen in een gezamelijke roadtrip ‘up the eastcoast’. Beste keuze ever en na een weekje in Sydney vertrokken we samen richting Brisbane.

Ik vond het zoo cool om weer in Sydney te zijn en ondanks dat er niemand meer was die ik kende van de vorige keer dat ik er was voelde ik me weer helemaal thuis en ben ik langs al mijn favoriete plekken gewandeld. We vertrokken richting Brisbane en daar ontmoeten we Luke en Mike, die we kenden vanuit Echuca en zij gingen ook de east coast doen dus vanaf dat moment gingen we met twee auto’s op pad. In Brisbane kwamen we nog meer mensen tegen die we in Echuca hadden ontmoet en we eindigden met zijn tienen rond een tafel vol bier en herinneringen. Super!

Met vijf was het de eerste week behoorlijk aftasten (voor mij haha) en compromissen sluiten over waar we gingen slapen en voor hoelang. Ik wilde het liefst elke dag kamperen maar de meiden waren daar niet zo keen voor en Mike moest zijn college application doen dus die wilde ergens ook in een hostel. Uiteindelijk hebben we ongeveer 50/50 gedaan en dat werkte prima. Heerlijk om weer te kamperen en direct buiten te zijn als je wakker wordt. Ik wil dit minstens 1x per jaar gaan doen. Op één plek zijn, lekker kamperen in de natuur en helemaal tot rust komen.
Na een weekje kamperen/hostels kwamen we aan in Airlie beach en daar checkten we in in een hostel waar we onze eigen cabin kregen met zijn vijven. Er waren douches en een toilet in onze cabin maar het voelde als een soort luxe kamperen want we hadden nog steeds onze camping stoeltjes en tafel en we kookten lekker buiten op onze gascookers en deden de afwas in de keuken die 200 meter verderop was. Wat hebben we genoten! 500 meter van het strand en middenin het dorp, maar met een grasveld om ons heen en een camping gevoel met bijbehorende fluitende vogels en heerlijk warme weer.
We zijn uiteindelijk een week gebleven en iedereen kon zo toch een beetje zijn eigen ding toen. Zelf een wandelingetje maken, ik ben een paar keer gaan zwemmen of gewoon een boek lezen op het bankje voor het huis. Echt genieten!

Op onze laatste dag in Airlie beach hebben we een skydive gedaan met zijn allen. Ik mocht als laatste en ik heb denk ik nog het meest genoten van alle gezichten net voordat ze uit het vliegtuig sprongen XD. Die dag bleek ook onze echte laatste dag want de meiden hadden een belletje gekregen dat er werk beschikbaar was voor ze en ze moesten er zo snel mogelijk zijn. Ze boekten een night bus voor de dag erna en zo kwam er ineens een einde aan ons gezamenlijke avontuur. Dat was best heftig want ik moest ineens beslissen of ik met ze mee wilde of zonder hen verder zou gaan. Ik had nog ruim twee weken te gaan op mijn visum maar ik moest ook nog mijn auto verkopen en dat gaf uiteindelijk de doorslag om niet mee te gaan. Het zou maar voor kort zijn en dan zou ik in alle haast mijn auto moeten verkopen.

Ik krijg vandaag en morgen kijkers voor de auto en ik ben zo blij dat ik dit niet in alle haast moet doen. Er is wat mis met de olie dat lekt op een paar plekken en verder nog wat kleine dingen. Maar dat staat wel allemaal op papier en natuurlijk wil een koper dat een auto gecheckt is door een garage en willen ze dat papier zien. Mijn onderhandeling skills worden serieus op de proef gesteld. Wat zeg je wel en niet op facebook en hoe speel je op een vriendelijke manier de mogelijke kopers tegen elkaar uit