McLeod’s daughters in real life

Wauw, time flies! Ik ben alweer bijna een maand in Australië na mijn bezoek aan Nederland. Veel gebeurd weer en veel verschillende dingen ook. Beginnen bij het begin; the return to the farm. Na een paar dagen acclimatiseren in Perth vertrok ik zondagmiddag weer naar Manjimup. Uiteraard met een lift met een aantal meiden die dat weekend ook in Perth waren geweest. Handig en goedkoop.

Maandag begon het werk en dat was de eerste paar uur even wennen maar daarna ga je gewoon weer verder waar je gebleven was. En dat weer twee weken lang, want dat dekte de dagen die ik nog nodig had om mijn tweede jaarsvisum aan te vragen. Die twee weken gingen supersnel voorbij en ineens was het einde farmwork. Heel raar. Ik had vooraf nooit kunnen bedenken dat het zo zou zijn zoals het gegaan is. Wat een kadootje om drie maanden buiten te zijn en helemaal nergens aan hoeft te denken. Je agenda is gepland van het moment dat je wakker wordt tot het moment dat je gaat slapen en in de tussentijd heb je tijd om na te denken, te processen en te connecten met jezelf.

Anyways, Wayne en Tracy, de mensen van het weekendje weg met de boot, hadden aangeboden dat ik altijd bij hen kon logeren en dat leek me wel handig om dat te doen voor mijn laatste week in Manjimup. Want het is en gratis en ze woonden in het dorp zodat ik gewoon het dorp in kon lopen en naar het zwembad kon etc etc. Heel luxe om weer in mijn prive kamer met badkamer te mogen logeren en fijn dat ik gewoon kon gaan en staan waar ik wilde zonder een fiets of een auto te hoeven regelen.

Toen was het tijd om Manjimup te verlaten, best wel gek want ik was toch wel een beetje gehecht geraakt aan de mensen en het dorp. Maar met gezonde spanning was het tijd om te vertrekken richting Perth en de volgende bestemming; Broome! Broome ligt in het noordwesten van Australië en daar zou ik Ceci weer ontmoeten. Ceci is een van de meiden uit room32, mijn kamer in het hostel in Sydney en zij is hier in het noorden haar farmwork aan het doen. Ik besloot haar te verrassen en een week eerder in Broome aan te komen dan dat ik haar had verteld. Met bijbehorende Pamela Anderson-naar elkaar-ren-slomo toen ik haar door de telefoon vertelde dat ik in haar straat stond.

Hier in Broome is het een tikkie warmer dan in Manjimup, 35 graden tegenover 20 graden, en het voelt alsof het met de dag warmer wordt. Dat zou ook wel kunnen want het noorden van Australië kent niet echt seizoenen maar is verdeeld in grofweg the wet season en the dry season. Het dry season is van april tot ongeveer oktober en dat is de tijd dat het warm is en, het woord zegt het al, droog. Daarna begint the wet season en stijgt niet zozeer de temperatuur maar wel de luchtvochtigheid tot permanente zweetoksels en is er veel regen en onweer.

Latijns Amerikaanse mensen hebben een ander visum dan Europeanen en dat maakt dat zij in het noorden van Australie horeca werk kunnen doen voor hun visum verlenging. Dat merk je ook want het halve dorp (14.000 inwoners) spreekt spaans als eerste taal. En aangezien Ceci als Argentijnse ook tot die groep behoord komen de mensen die ik tot nu toe ontmoet heb met name ut Argentinië, Chili, Uruguay en Spanje. Via haar heb ik nu ook een plekje in een shared house gevonden waar ik vanmiddag naartoe ga verhuizen. Doei hostel met 6 personen in een kleine kamer, hallo tweepersoonskamer, chille keuken, douche en gratis wasmachine!

Mijn kamer is in de wijk Cable beach, vlakbij het beroemde strand genaamd; Cable Beach. Het strand is vernoemd naar de eerste telefoonkabel die daar werd gelegd om een verbinding op te starten met Indonesië in tijden van de oorlog (als ik het me goed herinner). Uiteraard was ik de enige persoon onder de 65 jaar die het museum bezocht. Dat is ook niet zo gek want Broome bestaat met name uit gepensioneerde Australiërs die hier overwinteren. Verder is Broome heel bekend vanwege de parelindustrie. Fun fact is dat je hier in het dorp regelmatig kleine (prive?) vliegtuigjes a la McLeods Daughters ziet opstijgen en landen. Helemaal niet zo ouderwets die serie dus! Ook grappig is dat, omdat Broome zo geïsoleerd ligt, je hier voor de wat minder mainstream dingen met het vliegtuig naar Perth moet (ziekenhuis, grotere aankopen etc.). Het vliegtuig naar Broome was dan ook alsof je in een stadsbus zat. Iedereen kende elkaar en was met elkaar aan de praat.

Zoals gezegd Broome is relatief klein en ik denk dat je dit al wel het begin van de outback mag noemen. Overal zie je het rode gravel aan de kant van de weg en is het droog en een beetje dor hier en daar. Maar aan de andere kant is het Broome peninsula omringd door superhelder turqoise blauw water. Ceci en ik hebben al aardig wat uurtjes aan de beach gespendeerd met onze volleybal als grootste tijdsverdrijf.

Broome’s grootste attractie is the staircase to the moon. Een maandelijks terugkomend fenomeen waarbij je de volle maan ziet opkomen en over het lage water in de baai schijnt. Niet te beschrijven met woorden en zelfs op een foto komt het niet helemaal tot zijn recht maar zeker iets bijzonders wat ik nog nooit eerder in mijn leven gezien heb!

Dan in het kort wat over onze plannen, want over twee weken is Ceci klaar met haar farmwork en gaan we beginnen aan onze roadtrip. Planning is om naar het zuiden te rijden met onze versgekochte auto! Jaja, voor ons beiden onze eerste ‘eigen’ auto die we gaan omtoveren tot ons huis voor de komende maand(en). Heel veel zin in! In de tussentijd hoop ik op een baantje om wat extra geld te verdienen en ben ik veel in het zwembad en aan het strand te vinden. Verder zijn er wat danslessen waar we aan meedoen en ben ik regelmatig in het dorp voor een bakkie en wat laptopwerk. =)

Niet verkeerd zo het leven in Broome! Next stop: Perth en alle mooie plekken die we onderweg tegenkomen!

Tot de volgende!