I'll be back!

Na een paar dagen Québec city stond Montreal op het programma. Voordat ik naar Québec City vertrok was ik al even langs de lokale VVV gegaan om mezelf te voorzien van wat toeristische informatie over Montreal en Québec. Niet dat ik veel gezien heb, maar het was heerlijk weer dus heb ik een broodje gehaald en ben ik in een parkje met de Lonely Planet in de hand gaan uitzoeken wat ik allemaal wilde doen. Ik kon dus meteen van start toen ik voor de tweede keer in Montreal arriveerde.

Stap 1 was met de metro naar het huis van Marianne, een nicht van Nick, een vriend van mijn vader, om de sleutels van het appartement van haar nichtje Jill op te halen. Volgen jullie het nog?! Gelukkig had ze me goede instructies gegeven en kon ik het huis gemakkelijk vinden. Jill was een weekend naar Toronto en ze had me aangeboden om in haar appartement te logeren zolang zij in Toronto was. Dit bleek het aanbod van de week want ze had een perfect appartement in een van de meest bruisende en hippe wijken van Montreal! Die avond stond er meteen een feestje op de planning. Audrey, een meisje die ik in Quebec had ontmoet, kende hier wat mensen die een beachparty zouden houden. Ze had me wat contactgegevens gestuurd en zo stond ik die avond voor de deur van het hostel. Eenmaal binnen bleek het een normale avond in een normaal hostel, geen met zand bedekte vloer, geen cocktails in kokosnoten, huladanseressen en kleurrijke lampionnen. Nee, gewoon een ordinaire zuipavond, zoals elk hostel dat heeft op vrijdagavond. Gelukkig waren de mensen zelf erg aardig en waren ze ook van plan om de stad in te gaan. Ik ontmoette daar twee zussen uit Vancouver (die naar Quebec gelift waren, voor de duidelijkheid dat is ongeveer 1500 kilometer!!) een stel rare Fransen die ik niet gesproken heb, en twee Australische stelletjes.

De stapavond verliep niet helemaal zoals verwacht. Montreal staat onder andere bekend om zijn bruisende nachtleven maar omdat we allemaal de stad niet kende wisten we ook niet waar we heen gingen. Uiteindelijk belandde we in een soort studentenclub met een enorm terras. Echt een enorm terras waar je tot laat in de nacht lekker kan genieten van het gezelschap en de buitenlucht. Maar wij wilden dansen dus gingen we naar binnen. Plotseling was een van de Australische stelletjes en een van de twee zussen vertrokken en waren we nog met zijn vieren. Aan het eind van de, toch wel geslaagde avond, zijn we nog poutine (een soort Canadese variant van Kebab maar dan wat minder lekker) wezen eten in het beroemdste tentje van Montreal. Met bijbehorende wachtrij bleek toen we daar aankwamen. Ik had al eens eerder poutine op en vond het niet zo lekker, dus heb ik wat geproefd van de Aussies en ben met een heerlijke cheeseburger in de hand naar Jills appartementje gelopen.

Die zondag was het mooi weer en stond de beklimming van Mont-Royal en een eerste bezoek aan Old-Montreal op de planning. Wauw! Dit was echt prachtig, met het park wat over heel de berg liep en alle verschillende kleuren rood en oranje van de bladeren in de bomen, echt su-per! Er komen zelfs toeristen van over de hele wereld naar Canada om deze ‘Indian Summer’ zo noemen ze het seizoen waarin de bladeren verkleuren, mee te maken. Old-Montreal bleek erg grijs en grauw, het lijkt een beetje op Québec alleen dan minder pittoresk, authentiek en Middeleeuws. Wel had het de Franse sfeer en karakteristieken, dus was het de moeite waard om er even doorheen te lopen. Tijdens de wandeling ontmoette ik Lisa, een Nederlands meisje die in Montreal Bestuurskunde studeerde. Ik vroeg haar of ze die avond mee op pad wilde maar ze voelde zich niet zo lekker en daarom hebben we de dag erna afgesproken om te gaan lunchen in een pancake restaurant. Geen verkeerde keuze, het eten was heerlijk en we hebben lekker gekletst over het leven in Canada en over onze sporten, zij handbalde en probeerde ook hier haar draai te vinden met haar sport dus we hadden aardig wat gemeen. Daarna hebben we nog lekker over de winkelstraat geslenterd en zijn we naar ons eigen stekkie gegaan. Die avond zou Jill weer terugkomen uit Toronto en zouden we samen bij Marianne en haar man Arie, uit Friesland, gaan eten. Ik zou dan daar blijven logeren tot ik woensdags weer naar Toronto zou vertrekken. Marianne spreekt trouwens ook Nederlands, omdat haar oma en opa uit Nederland kwamen, dus ik kon lekker vertrouwd weer mijn eigen taaltje spreken.

De volgende dag heb ik bij Sam (die jongen uit Quebec, die drie straten verderop van Marianne bleek te wonen) een fiets opgehaald en zijn we samen langs het kanaal naar de stad gefietst. Net als de dag erna, alleen dan zonder Sam. Die dag heb ik een rondje over de eilanden gedaan en ben ik langs het Olympisch zwembad (van 1976) en wat elementen van de expo (van 1967) gefietst. En, hoogtepunt van de dag, ook over het Formule 1 circuit van Montreal, wat door het jaar heen gewoon open is voor skeeleraars, fietsers maar ook lesauto’s en wandelaars. Ten slotte ben ik langs Habitat ’67 gefietst, een knap staaltje architectuur, ook gebouwd voor de expo waarover ik zelfs college heb gehad in mijn eerste jaar Planologie! Dit was ook echt supergaaf om te zien. Na een bezoek aan het Centre d’Histoire de Montreal vertrok ik moe maar voldaan terug naar het huis van Marianne en Arie om daar op de bank te ploffen en mijn tas in te pakken voor vertrek de volgende dag.

Al met al was mijn bezoek aan Montreal zeer geslaagd en echt de moeite waard om nog een keer te bezoeken. Dit ga ik dan ook zeker doen, ik denk als er sneeuw ligt, om de stad te ervaren in Winter times! Montreal, I’ll be back!