Oh oh Chicago!

Alweer dik vier maanden in Toronto, de tijd vliegt. Na een goed nieuwjaar en een heerlijk weekendje skien met een aantal lui van de waterpolo stond een reisje Chicago op de planning. Tijdens het kerstdiner in London met de familie Vandenbosch kwam ik in gesprek met Betty, Mariannes zus, en zij woont in Chicago. Laat ik dat nou toevallig op mijn lijstje hebben staan! Zo gezegd zo gedaan en zo stapte ik afgelopen vrijdagavond in de bus naar Chicago. Ogen dicht in Toronto en ik werd wakker in Chicago (met een kleine tussenstop op de grens in Detroit). 12 uur in de bus, maar dan heb je ook wat!
De reis ging supersnel en eenmaal aangekomen en ingechecked in het hostel zag ik dat er die avond een pubcrawl op de planning stond. Vervelend.. Op de pubcrawl ontmoette ik een hoop nieuwe mensen. Ik heb geen idee hoe ze heetten, maar iedereen noemde elkaar bij de naam van het land waar ze vandaag kwamen. Zo eindigde ik de avond met de pubcrawl leidster, new zealand, kansas, en twee vrienden van de pubcrawl leidster. Na een heftige avond en een lange dag ging de dag erop om 9 uur de wekker want er stond een wandeling op de planning. Chicago is beroemd vanwege zijn skyscrapers dus die moesten bezichtigd worden! Tijdens de pubcrawl vroegen een paar mensen of ze met me mee mochten op de wandeling en natuurlijk hoe meer zielen hoe meer vreugd dus we gingen met brazil, alex (die was gewoon alex want die kwam uit amerika) en new zealand op pad. De jongen uit Nieuw Zeeland was al ‘s in chicago geweest dus uiteindelijk was hij de gids en hebben we de hele dag rondgesjouwd door downtown. Het hoogtepunt was ‘the bean’, wat nu mijn favoriete kunstwerk is. Het is een kunstwerk wat lijkt op een boon en is gemaakt van aluminium of zoiets dergelijks, dus het weerspiegeld, en omdat het rond is kun je hele vette fotoos maken. En het is tegelijkertijd een soort lachspiegel. Geniaal! De dag eindigde met de ‘sunset’ vanaf een uitkijktoren en een afzakkertje met New Zealand en een Nederlandse jongen die die dag gearriveerd was.

Voor dag twee ging ik met New Zealand en Karsten, die ik ook ontmoet had op de pubcrawl, naar nog een rondleiding. Deze keer gegeven door een echte gids, Harry. Ook vandaag stond 19e en 20e eeuwse architectuur op de planning. Ik ben blij dat ik dit ook nog gedaan heb want het was super interessant! Wat ook apart is en kenmerkend voor Chicago is dat de metrolijn in hartje downtown bovengronds loopt. Het loopt in een cirkel rond het centrum en heet daarom ook ‘the loop’ of kortweg ‘L’. Op het eerste gezicht vraag je je af wie in godsnaam zoiets doms heeft kunnen verzinnen, het maakt superveel herrie en het dekt hele straten af van enige vorm van daglicht. Maar het heeft ook zijn charme. Het heeft zelfs heel veel charme.

In de middag ging New Zealand, die Carl bleek te heten, terug naar het hostel en Karsten ging met mij mee naar de Willis tower, 103 verdiepingen hoge toren (dat is heel hoog) met een uitkijkpost. Dit was, zeker voor mij als planoloog in wording helemaal te gek. Net als in de CN tower in Toronto kon ik uren kijken naar de stad, de wegen, boten, het spoor, parken en de skyline. Geweldig!

Die avond kon ik bij Betty overnachten en na een filmpje gepakt te hebben in een Chicagose bioscoop dook ik mijn bedje in om de volgende dag met Karsten naar de dierentuin te gaan. De dierentuin was klein en de meeste dieren waren maar in hun uppie, maar het was leuk om gezien te hebben. Daarna nog een bezoekje aan het geschiedenismuseum en daarna zou ik alweer teruggaan naar het appartement van Betty om mijn spullen te pakken voor de terugreis naar Toronto.

Ik heb het super naar mijn zin gehad in Chicago, echt een aanrader! En nu volle gas vooruit, op naar mijn verjaardagsfeestje!