Are we going to India?!?!?!

Daar sta je dan, in je uppie achter de douane na stiekem een heel klein traantje gelaten te hebben. Nu sta je er echt alleen voor, maar het voelt ook wel heel gaaf om in je eentje over zoon groot vliegveld te lopen (je had gelijk Floor!). Na een korte en rustige vlucht naar Brussel liep ik naar de gate om vanuit daar het vliegtuig naar Toronto in te stappen. Ik denk dat ik wel tien keer op mijn ticket gekeken heb of ik wel goed zat, ik was omringd met alleen maar Indische lui, links, rechts, voor me, achter me, allemaal Indiërs. Ook leuk, maar ik zag liever mensen die leken op Canadezen, dat had me wat meer gerust gesteld. Maar goed, ik vloog immers met een Indische maatschappij dus het zou wel goedkomen. Na een behoorlijk lange vlucht had ik eindelijk mijn koffer gevonden en wat Canadees geld uit de automaat gevist. Bij het metrostation ontmoette ik een vriendelijke Canadees die me heeft vergezeld in de metro en me voor de deur van mijn nieuwe huis heeft afgezet.

Samson en Gert is ook hier niet ver weg want ik moest kloppen want de bel deed het niet. Zo gezegd, zo gedaan en daar stond ik oog in oog met mijn nieuwe roommates. Leuke lui op het eerste gezicht. Op het tweede gezicht ook, bleek achteraf. Met mijn vrouwelijke huisgenoot, Pérola uit Brazil, ging ik op pad voor de eerste benodigdheden. Beddengoed, een kussen en wat toiletspullen werden meegenomen uit de Walmart. Na 3 uurtjes stond ik daar helaas weer omdat het laken niet om mijn matras paste. Ik weet nu ook waar de uitdrukking Kingsized bed vandaan komt want hier doen ze niet zo moeilijk over een meter tien of een meter twintig maar hebben ze gewoon twinsized, queensized en kingsized beds. Ha! Weer iets geleerd!

Dag 2. Nadat ik met wat mixed feelings ben opgestaan heb ik mijn andere huisgenoot, Vitalii, half Russisch, half Canadees maar spreekt ook Portugees, ontmoet. Rond een uurtje of 11 kreeg ik wel honger en ging ik naar de winkel om wat boodschapjes te doen. Ik dacht dat ik heel erg mijn best had gedaan om op te letten wat ik kocht maar uiteindelijk kwam ik thuis met sojamelk, boter dat eigenlijk geen boter bleek te zijn en vieze macdonaldshamburgerkaas bleh! (Wel een goed woord voor Wordfeut mam) Volgende keer toch maar beter opletten in de winkel.
Na het ontbijt ben ik maar begonnen met het uitpakken van mijn koffer, want, wonder boven wonder, mocht bijna alles mee (moest wel wat overladen op het vliegveld maar dat terzijde). Hoewel mijn bed er niet helemaal naar mijn wens bijligt: matras op de grond met een bruin laken en een lichtroze laken met blauw geruit dekbed erover (dekbedovertrekken kennen ze hier blijkbaar niet) en daarbij twee zwarte kussens ben ik tevreden over de rest van de kamer. De andere twee vierkante meter haha!

Op de kat na vind ik alles prima hier, balkonnetje, prima kamer, beetje vieze, maar prima douche en wc en een oude maar schone keuken. Pérola vertelde me tussen neus en lippen door dat er soms ook was wasberen de brokjes van de kat op aten, maar die moest ik dan maar weer door het kattenluikje naar buiten jagen. Okeeee! Dat doen we dan maar. Gelukkig heb ik ze nog niet gezien.

Vandaag en morgen heb ik nog lekker vrij gepland voor mezelf en dan wil ik maandag met het echte werk beginnen; contacten leggen op de uni en verdergaan met het schrijven van mijn scriptie. Morgen eerst nog een fiets (lees: krakkebak) ophalen en dan zijn we helemaal klaar voor het gewone leven in Canada! Mocht je trouwens benieuwd zijn naar dé typische Canadees, die is er niet. Toronto is representatief voor de hele wereld en ik zit in de meest multi-culti wijk van Toronto, met alle bijbehorende restaurantjes en cafe’s, heerlijk! Tot nu toe vermaak ik me prima!

Byebye!